خیلی دلتنگتم بابا

به نام او

سلام نفسم

امتحانات بابا هم تمام شد و فقط ترم تابستان مانده که از شر دانشگاه راحت بشم

روزي که به دنيا آمدي شروع اولين ترم دانشگاهم بود و اگر خدا قسمت کند در دومين

سالگرد آفرينشت به پايان مي رسد

دخترم

خيلي دوست دارم براي تو بنويسم ولي از چه بنويسم که نشاني از دلتنگي نداشته باشه

از چي بنويسم

از دلتنگي

از نبودنت

از دوريت

از دوست داشتنت

از هر چيزي که بنويسم بوي دلتنگي دارد

توي اين مدت خيلي سعي کردم چيزي ننويسم ولي دخترم تحمل من هم

 
حدي دارد

ديگر تحمل دوريت را ندارم

 
هر بار که تماس مي گيرم با تمام وجودم آرزو مي کنم براي چند لحظه

 
مي توانستم تو را در آغوش بگيرم و در چشمان پر از شيطنتت نگاه  مي کردم

و آرامش را براي بار ديگر در کنارت تجربه مي کردم

تازگيها وقتي کودکي را در آغوش پدرش مي بينم تمام وجودم  پر از حسودي مي شود

و آهي تلخ مي شود سر آغاز کلامم

به قول يکي از دوستان شايد من باباي خيلي بدي باشم

شايد که نه حتما بد هستم  بابا

مي دونم در حق شما جنايت کردم

در حق خودمون هم جنايت کردم دخترم

ولي به خداوندي خدا چاره اي ندارم

چاره که هست و آن هم مهد بود که من نمي خوام تا زماني که نتواني کلام زيبايت را

مهمان ما کني تو را در مهد بگذارم

بعضي وقتها به مامان مي گم خوب شد که سوفيا اينجا نيست و اين گرماي 55 درجه

و گرد و غبار را تحمل نمي کند ولي در درون مي دانم که اين بهانه اي بيش نيست

مامان مينا دوشنبه مياد تهران و وجودت را حس مي کند ولي من چي بابا

باز هم بايد ثانيه هاي نبودنت را با اشکهايم به مهماني سپري کنم

توي اين مدت سه بار با وبکم روي ماهت را ديدم و هر بار بي اختيار اشک ريختم

ديگه اشک ريختن براي من عادي شده و اگر بخواهم غرور مردانگيم را حفظ کنم و اشکي

نريزم

بابا مي ميرم

وقتي تماس مي گيرم و مي شنوم که بهانه گير شدي خودم را نفرين مي کنم

مي ترسم سوفيا

از اين مي ترسم که فردا حسرت امروز را بخورم که چرا تو را از خود و مامان دور کردم

ديگه تحمل ندارم

شدم يه کوه آتشفشان که در انتظار تلنگري است تا همه جا را به آتش بکشد

نفسم

هر بلائي سرم بياد حقمم است که خود کرده را تدبير نيست

تو را به وسعت وجودت دوست دارم