دهمین ماه آفرینش

بنامت آغاز می کنم که مهربانی

سلام دخترم

امروز وارد دهمین ماه آفرینشت شدی به عبارتی نه ماه و یک روز

مدتی نبودم اتفاقات زیادی افتاد که باعث شد این روز قشنگ رو در کنارت باشم

چند روز پیش پدر شوهر خاله شما که پدر باجناق من و شوهر عمه مامانی می شد از بین ما

رفت (خدا رحمتش کند) و همین امر باعث شد که شما و  مامان هاجر راهی بشید و برای

شرکت در مراسم حضور داشته باشید.

 مدتی که نبودی بی نهایت نبودنت را احساس می کردم و غم نبودنت را به جان می خریدم

وقتی که خبر آمدنت را شنیدم یه احساس زیبا تمام وجودم رو  فرا گرفته بود.

وقتی اومدم فرودگاه دنبال شما و مامان هاجر و وقتی دیدمت اصلا من رو تحویل نگرفتی و

چشمان مهربانت مدام به دنبال نا شناخته های سالن فرودگاه بود.

صبر کردم که کنجکاویت به پایان برسه و وقتی وجود منو قابل دیدن احساس کردی  بند بند

وجودم تو رو فریاد می زد و وقتی تو رادر آغوشم احساس کردم .............

یه احساسی که با هیچ کلمه و جمله ای توان وصف کردنش رو ندارم

مراسم هم به پایان رسید و این فشار چند روزه را که هم امتحان داشتم و هم می بایست در

مراسم حضور پیدا کنم را با وجود بودن تو تحمل کردم.

نفسم

وقتی کنارم هستی آرامش زیبایی را به من هدیه می کنی

مامان هاجر یه وقت دکتر قلب برات گرفته که دوباره باید راهی تهران بشی

می دونم بابا که چیزی نیست به امید حق

ولی دکتر گفته چون من بیماری قلبی دارم یه چکاب بشی بهتره

خودش که معاینه کرد گفت که مشکلی وجود نداره ولی برای اطمینان بیشتر متخصص

قلب اطفال باید معاینه کنه

دوباره باید طعم دوری رو بچشم

سوفیای مهربونم

من فدای اون خنده های نازت بشم

خیلی دوست دارم

تازگیها هم راه ناز کردن رو یاد گرفتی و مرتب خودتو برای بابا لوس می کنی

من فدای اون نازت بشم

بی نهایت دوست دارم ملوسم